دُعای جوشَنْ صَغیر، دعایی مفصل که از امام موسی کاظم(ع) نقل شده و قرائت آن در دفع دشمن و محفوظ ماندن از بلاها مؤثر است. دعای جوشن صغیر از جمله ادعیه و اذکاری است که بنابر روایاتی، نوشتن آن بر روی کفن مستحب است. ابن طاووس در مهج الدعوات، کفعمی در البلد الامین، و مجلسی در بحارالانوار و زاد المعاد این دعا را نقل کرده‌اند. بین نسخه کفعمی در بلدالامین و ابن طاووس در مهج الدعوات تفاوت اندکی وجود دارد و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان دعای جوشن صغیر را بنابر نسخه بلدالامین نقل کرده است. زمانی که حسین بن علی شهید فخ قیام کرد و به دست عمال بنی عباس به شهادت رسید، موسی الهادی خلیفه عباسی تصمیم گرفت بزرگان خاندان پیامبر(ص) را به خصوص حضرت موسی بن جعفر(ع)، به قتل برساند. علی بن یقطین در نامه‌ای این مطلب را به امام کاظم(ع) گزارش داد و آن حضرت نامه را به بستگان و شیعیان خویش خواند و فرمود: نظر شما در این باره چیست؟ همگی گفتند نظر ما این است که خود را از این ستمکار مخفی کنی و از دسترس او دور گردی. امام تبسم کرد و پس از تمثیل به بیت شعری از کعب بن مالک چنین فرمود: ترس نداشته باشید که در اولین نامه‌ای که از عراق آید خبر مرگ موسی بن مهدی خواهد رسید. سپس توضیح دادند که بر اثر خواندن دعا، جد خود پیامبر(ص) را در خواب دیدند و مژده هلاکت دشمن را از آن حضرت شنیدند. دعای جوشن صغیر ۱۹ بند دارد که با جملات «اِلهی کمْ مِنْ»، «اِلهی وَکمْ مِنْ»، «اِلهی وَسَیدی وَکمْ مِنْ»، «مَوْلای وَسَیدی وَکمْ مِنْ» و «سَیدِی وَمَوْلای وَکمْ مِنْ» آغاز می‌شود ولی بندهای هجدهم و نوزدهم این دعا با جملات دیگری شروع می‌شوند. پایان بند اول تا بند سیزدهم، و نوزدهم با «وَاجْعَلْنی لِنَعْماَّئِک مِنَ الشّاکرینَ وَلاِلاَّئِک مِنَ الذّاکرینَ» است. ولی در بندهای چهاردهم تا هفدهم، «وَارْحَمْنی بِرحْمَتِک یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ» اضافه می‌شود و در بند هجدهم «یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ» به جای این عبارات آمده است. در هر یک از این ۱۹ بند با ذکر مصائب، مشکلات و سختی‌های زندگی فرد مؤمن در این دنیا، نعمت‌های الهی بیان شده است. و در پایان هر بند، دعا‌کننده از خدا می‌خواهد که بر پیامبر(ص) و اهل بیت(ع(  صلوات فرستاده و شخص را از شکرگزاران و یادکنندگان نعمت‌های الهی قرار دهد. نوشتن کل قرآن، دعای جوشن کبیر و جوشن صغیر بر روی کفن مستحب است. در حدیثی از امام حسین(ع) وارد شده که می‌توان جوشن صغیر و کبیر را بر کفن نوشت ولی بهتر آن است که بر محاذی عورت و پائینتر ننویسند که مبادا نجس شود. این دعا را می‌توان در همه ایام با نیت دفع بلا خواند.