دعای صباح را از دعاهای پرمحتوای منسوب به امام علی(ع) دانسته‌اند که آن را از پیامبر اسلام(ص) آموخته و فرموده اند که پیامبر(ع) هر صبح آنرا می‌خواندند. به گفته علمای شیعه دعای صباح بلندترین مضامین حِکَمی، عرفانی و کلامی را در قالب الفاظ و عبارات ادبی بیان کرده است. علامه مجلسی و دیگران این دعا را از کتاب اختیار المصباح نقل کرده‌اند. توحید و مراتب آن، علم ذاتی خداوند، قدرت الهی و توحید عملی مهم‌ترین مفاهیم به کار رفته در این دعا معرفی شده است.